سلام...
وقتي ميبينم با اين شور و هيجان مينويسي ياد جوونيم! ...نميدونم اسمش جووني هست يا نه ولي ياد همين سالهاي پيش خودم ميوفتم که سر اين موضوع توي دانشگاه دعوا راه انداختم و پاش تا سر حد بيرون آمدن از نشريه وايستادم و قيد هرجور کار فرهنگي است رو زدم.
وقتي نگاه ميکنم و اين روزها تکرار اين اسم رو از بچه هاي کم سن و سال تر ميشنوم يجور حس خوب پيروزي بهم دست ميده. هرچند که حيطه فعاليت من شايد همون دانشگاه بود و چهارتا وبلاگ ولي بازم حس خوبيه.حس اينکه منم در حد خودم جنگيدم.
حالا که تو و بقيه هم سن و سالات رو ميبينم ميگم : خدا رو شکر اينها تازه نفس هاي ميدونن و ميشه ازشون انرژي گرفت براي ادامه راه....
سپندارمذگانت پيشاپيش مبارک نازنينم...